Nasza Szkoło, chlubo Zgierza… masz
100 lat!

I stało się … Zespół Szkół nr 1 imienia Jakuba Stefana Cezaka 5 października 2019 roku świętował swoje setne urodziny.
Inauguracją obchodów była msza święta w kościele Matki Bożej Dobrej Rady, którą celebrował ksiądz Andrzej Blewiński, zaś homilię wygłaszał ksiądz Andrzej Chmielewski. Liczni zgromadzeni uczestnicy nabożeństwa zwrócili uwagę na oprawę muzyczną, przygotowaną przez absolwentów szkoły, która podkreśliła rangę i podniosły charakter liturgii.
Następnie uczestnicy, przy sprzyjającej pogodzie, manifestując swą radość, przemaszerowali ulicami Zgierza do budynku szkoły przy ulicy Długiej 89/91. Tu każdy absolwent otrzymał biuletyn, wydany z okazji jubileuszu, oraz notatnik, długopis i pamiątkową torbę. Byli uczniowie cieszyli się ze spotkania po latach i fotografowali się z kolegami przy wejściowej tablicy i muralu, obrazującym pierwszy gmach szkoły. Zwiedzali Izbę Pamięci, oglądali wyeksponowane karty kroniki i wystawę refotografii Zgierz – wczoraj i dziś autorstwa Krzysztofa Głowackiego.
Czy założyciel, pierwszy dyrektor i późniejszy patron spodziewał się, że jego szkoła będzie działała przez cały wiek? Tego już się nie dowiemy. Możemy jednak snuć opowieść o naszej szkole, oglądając filmy dotyczące biografii J. S. Cezaka, historii i działalności ludzi, mających wpływ na funkcjonowanie placówki. Właśnie te obrazy były podstawą programu gali, na którą zostali zaproszeni: posłowie –Agnieszka Hanajczyk i Marek Matuszewski, Andrzej Górczyński - członek Zarządu Województwa Łódzkiego, Bogdan Jarota – Starosta Zgierski, Adam Świniuch i Wojciech Budziarski – członkowie Zarządu Powiatu Zgierskiego, Przemysław Staniszewski – Prezydent Miasta Zgierza, Tomasz Dziedzic – wiceprezydent Miasta Zgierza, przedstawiciele władz lokalnych i oświatowych, dyrektorzy szkół zgierskich i powiatowych, krewni Jakuba Sefana Cezaka, reprezentanci zaprzyjaźnionych firm, byli dyrektorzy, emerytowani nauczyciele, a przede wszystkim absolwenci Zespołu Szkół nr 1. Mogli oni podziwiać dekorację, nawiązującą do poprzednich jubileuszy, łączącą początki XX wieku z czasami współczesnymi, i oglądać fotografie z życia szkoły od 1919 do 2019 roku.
Uroczystość rozpoczęła się tradycyjnie wprowadzeniem sztandaru, odśpiewaniem hymnu szkoły przez chór i mową powitalną pani dyrektor Liliany Lipińskiej. Następnie konferansjerzy, czyli obecni nauczyciele, uczniowie i absolwenci szkoły, zapowiadali poszczególne filmy oraz prowadzili rozmowy z honorowymi gośćmi. Pierwsi na scenę zostali poproszeni panowie: Krzysztof Kubiak i Jarosław Wałecki – prawnukowie patrona szkoły. Dziękując za zaproszenie, podkreślili wielkie zaangażowanie naszej społeczności w podtrzymywanie pamięci o ich przodku i szeroką wiedzę o jego działalności. Potem pan Bogdan Winkler, który funkcję dyrektora pełnił przez dwanaście lat, opowiadał o procesie nadania szkole imienia J. S. Cezaka oraz, interesująco i jak zawsze dowcipnie, o mało znanych wydarzeniach z okresu jego kadencji. Głos zabrała także pani Małgorzata Barylska – pierwsza kobieta, kierująca placówką po transformacji ustrojowej. To ona przypomniała sylwetkę swojego ojca, Alojzego Dynowskiego, którego biografia mogłaby stać się kanwą scenariusza przygodowego filmu o młodym, odważnym zgierzaninie, wszechstronnym nauczycielu i człowieku o silnej osobowości. Dyrektorom: Tadeuszowi Wdowiakowi i Michałowi Szalewskiemu także poświęcone były filmy, a zgromadzeni goście odnajdywali w pamięci sytuacje uwiecznione na zdjęciach.
Bohaterką oddzielnej prezentacji została Dobrosława Remelska – wyjątkowa nauczycielka, barwna postać o wielu talentach, autorka hymnu szkoły. Pod wpływem jej kultury, wrażliwości artystycznej i osobistego uroku rozwijały się pokolenia nie tylko uczniów, ale i wielu nauczycieli.
Niewątpliwym uatrakcyjnieniem uroczystości stało się wystąpienie pary absolwentów: Magdaleny Libiszewskiej i Marcina Szymke, którzy wykazując się poczuciem humoru, swoistą dla siebie swadą i drobiazgową pamięcią o latach spędzonych w szkolnych ławach, wspominali wychowawcę i nauczycieli. Anegdoty wzbudzały szczery śmiech, niekiedy do łez, i tęsknotę za czasami beztroskiej młodości. Taki sentymentalny nastrój wywołały także piosenki oraz pieśni religijne, śpiewane najpierw w kościele, potem w sali gimnastycznej przez chór szkolny i byłe uczennice: Annę Paszkowską, Anetą Jóźwiak, Wioletę Cywińską, Kamilę Kieszkowską, Martę Bednarek, Monikę Olejniczak i Paulinę Wierzbicką, To one, prezentując swoje muzyczne talenty, udowodniły, że „Cezak” to szkoła kształcąca nie tylko ekonomistów, handlowców, techników usług gastronomicznych, turystycznych itp., ale również pielęgnująca pasje młodych ludzi.
Jubileusz stał się także okazją do uhonorowania osób, utrzymujących wyjątkową więź z Zespołem Szkół nr 1, pracujących zawodowo lub społeczne dla dobra młodzieży, po prostu naszych przyjaciół. I tak Kapituła Medalu „Przyjaciel Szkoły” na czele z przewodniczącą – Teresą Bogusławską postanowiła nagrodzić: Jadwigę Kubiak, Elżbietę Zytek, Bogdana Winklera, Wiesławę Adamarczuk, Bożennę Janiszewską, Teresę Bogusławską, Marię Łężak, Marię Makowską i Jakuba Kociszewskiego.
Nagrody rozdano również w związku z Powiatowym Świętem Edukacji. Z rąk Starosty Powiatu Zgierskiego pana Bogdana Jaroty, Adama Świniucha - członka Zarządu Powiatu Zgierskiego oraz Jacka Brzezińskiego – naczelnika Wydziału Oświaty, Kultury, Sportu i Turystyki nauczyciele ze szkół powiatu zgierskiego otrzymali pamiątkowe dyplomy i kwiaty za wyróżniającą pracę w roku szkolnym 2018/2019.
W tak radosnej atmosferze wygłaszano gratulacje i życzenia dla naszej szkoły. Wystąpili między innymi zaproszeni posłowie, Starosta Zgierski, Prezydent Miasta Zgierza, Janusz Moos – dyrektor Łódzkiego Centrum Doskonalenia Zawodowego i Kształcenia Praktycznego oraz dyrektorzy zaprzyjaźnionych placówek oświatowych.
I jak każe tradycja, finałem jubileuszu były możliwość skosztowania urodzinowego tortu i odśpiewanie Sto lat oraz zaproszenie przez dyrektor szkoły, panią Lilianę Lipińską, na poczęstunek i spotkania absolwentów w klasach. Wśród uśmiechniętych twarzy i uścisków pojawiła się refleksja w duszach wielu nauczycieli, którzy widząc występującym tu solistów, dziewczęta z chóru, uczniów – konferansjerów, obsługę techniczną, kelnerską, porządkową, poligraficzną, utwierdzili się w przekonaniu, że nieustanna praca wychowawcza, czyli wpajanie młodzieży, iż warto być wszechstronnym, otwartym na innych, rozwijać zainteresowania i nie bać się nowych wyzwań, ma głęboki sens i niesie wiele radości i satysfakcji.
Zatem dziękuję moim uczniom, dziękuję absolwentom, dziękuję emerytowanym nauczycielom, pracownikom, dziękuję byłym dyrektorom, władzom lokalnym i oświatowym, zaproszonym gościom, że byliście tu ze mną – stuletnią szkołą, ale nie staruszką, tylko młodą duchem, z silnie bijącym sercem i umiejętnościami na miarę XXI wieku.

Do następnych 100 lat!